Geschreven door: Ada Verkade - Step By Step 'Buiten-gewoon-coaching' & Buddy
Ik kreeg een mooie mail van mijn coach in antwoord op een vraag die ik haar stelde. Met haar woorden schiep ze een helderheid over iets waar ik al even op loop te broeden.
In deze chaotische tijd waarin niks zeker is, voel ik mij, na eerst een tijdje te zijn meegegaan in de onrust, het nieuws te volgen en me echt zorgen te maken, nu eigenlijk heel rustig. Toch twijfel ik soms over die rust; ben ik wel normaal? Moet ik geen stress ervaren?
Natuurlijk heb ik ook momenten dat het even niet vloeiend gaat, dat ik voel dat er grootse dingen gebeuren en er soms ook irritaties zijn. Dat er veel mensen ziek zijn, vechten voor hun leven, gemist worden en nog gemist zullen worden. Er minder fysiek contact is met de mensen die het juist zo hard nodig hebben. Ik zie het, hoor het en voel het.
En toch ben ik kalm. Maar hoe kan dat dan? Waar komt die rust vandaan? Ik snapte het niet.
Totdat Stephanie zei: “ Jouw ziekte, je kanker en dan vooral het proces dat daarmee gepaard gaat, lijkt op wat er nu gebeurt in de wereld. Alles staat op zijn kop, je fundament en zekerheid wiebelt en de vragen en angst over je sterfelijkheid worden ineens voelbaar.”
Dat proces, die vragen, die angst en onzekerheid, al die verschillende fases, die heb ik al eens doorgemaakt en aangekeken toen ik hoorde dat ik kanker had. Ik begeef me als het ware op bekend terrein.
Toen wist ik en ook nu weet ik de uitkomst niet ( was het maar waar ). Wel weet ik waar en wat mijn invloed is en die ligt bij mij; hoe ga ik om met wat er is. Wat kan ik doen om staande te blijven, rust te ervaren en van daaruit te zien wat ik voor anderen kan doen.
Dat is destijds geen appeltje-eitje geweest en dat zal het voor de meesten ook niet zijn maar het kan wel. Met kleine stapjes en veel oefenen en support van mijn omgeving is het me toen gelukt en dat helpt me nu enorm.
Ik heb geen antwoorden, alleen maar rust. En heb ik even geen rust dan weet ik wel het antwoord op die ene vraag: hoe kan ik mijn rust hervinden.
En dan weet ik weer: voelen voelen voelen en aannemen dat ik iets voel...
Reactie plaatsen
Reacties