Wetenschappelijk onderzoek toont meerwaarde Buddyhuis aan

Een-op-een lotgenotencontact voor borstkankerpatiënten; voorziet dat in een behoefte en wat levert het op? Een team van onderzoekers van het St. Antonius Ziekenhuis zocht het uit. 

“Vanaf 2016 brengt het Buddyhuis patiënten met borstkanker een-op-een met elkaar in contact”, vertelt arts-onderzoeker Britt Jansen. “Binnen een paar jaar groeide het Buddyhuis uit tot een zelfstandige stichting met ruim duizend buddy’s in verschillende ziekenhuizen. Door het succes merkten we dat het buddysysteem voor veel mensen wezenlijk verschil maakt, maar wetenschappelijk onderzoek naar de meerwaarde was er nog niet. Daarin wilden we verandering brengen.”

Inzicht in behoeften

Het onderzoeksteam onderzocht de meerwaarde van het een-op-een lotgenotencontact op twee manieren. Jansen: “We hebben een kwantitatieve analyse gedaan om inzicht te krijgen in de kwaliteit van leven, symptomen van angst en depressie en ondersteuningsbehoeftes van borstkankerpatiënten aan de hand van verschillende vragenlijsten. Hieruit bleek dat borstkankerpatiënten meer symptomen van angst en depressie ervaren en lager scoorden op kwaliteit van leven in vergelijking met gezonde Nederlandse populatie. “Opvallend was dat één derde van alle patiënten een onvervulde behoefte had te praten met iemand die zelf borstkanker heeft gehad.” In totaal vulden 225 borstkankerpatiënten uit het St. Antonius Ziekenhuis de vragenlijsten in. 

Meerwaarde Buddyhuis

“Ook hebben we kwalitatief onderzoek gedaan: in focusgroepen hebben we patiëntervaringen met het een-op-een lotgenotencontact uitgevraagd.” In totaal namen 19 buddy’s deel aan de focusgroepen. Hieruit kwam naar voren dat de genoemde behoeften met succes kunnen worden aangepakt door laagdrempelig een-op-een lotgenotencontact. Jansen licht toe: “De deelnemers aan de focusgroepen benadrukten meerdere voordelen van een-op-een lotgenotencontact. Bijvoorbeeld de persoonlijke matchmaking, de toegankelijkheid, de mentale en praktische steun die ze ontvangen en de ondersteuning in nazorg.” Een van de deelnemers vertelde: 'Het medische proces besprak ik met mijn arts en verpleegkundigen. Het emotionele deel en de nazorg besprak ik met mijn buddy en andere lotgenoten in de wandelgroepen.' 

Verbetersuggesties

Het onderzoek bracht ook enkele suggesties voor verbetering aan het licht. “Bijvoorbeeld het omgaan met de verantwoordelijkheden, onduidelijke verwachtingen en uitdagingen in het matchingsproces.” Zo gaf een van de buddy’s aan: 'Ik had veel vragen over de DIEP-reconstructie. Daar was onze match op gebaseerd, alleen was er geen sociale match.” Jansen besluit: “Een evaluatiemoment en het zichtbaar maken van persoonlijke behoeften kan het een-op-een lotgenotencontact nóg beter maken. Duidelijk is wel dat het kan helpen onvervulde behoeften van borstkankerpatiënten te vervullen. Een van de deelnemers van het onderzoek verwoordde de meerwaarde zo: ‘Door iemand anders te helpen, verwerk je ook je eigen emoties'.”